Nazywam się Violet Sherringford. Mam 27 lat. Jestem samotną matką, pracującą na pełny etat i jednocześnie chodzę do szkoły średniej. Chociaż nie jestem katoliczką to w pełni zgadzam się ze stwierdzeniem kardynała O'Connor'a: „Gdyby Martin Luter King żył to byłby przeciwnikiem aborcji”.

Trzy lata temu zaszłam w nieplanowaną ciążę. Byłam zdesperowana i chciałam zabić moje nienarodzone dziecko. Dzięki Bogu tak się nie stało. Udałam się do kliniki aborcyjnej na umówiony „zabieg”. Przed placówką stali działacze pro – life, którzy trzymali plakaty, przedstawiające zabite dzieci nienarodzone w wyniku aborcji. Wśród osób pikietujących przed kliniką aborcyjną byli konsultanci, którzy byli dla mnie uprzejmi i zaoferowali pomoc. Dzięki temu postanowiłam pozostawić własne nienarodzone dziecko przy życiu. Teraz wiem, że to była najlepsza decyzja, jaką podjęłam w życiu.

Aborcja nie jest kwestią religii. Zapewniam was, że większość kobiet, które decydują na zabicie własnego nienarodzonego dziecka nie zna tych faktów: w trzecim tygodniu ciąży zaczyna bić serce dziecka nienarodzonego; w 8 tygodniu zaczynają funkcjonować mózg i pozostałe organy wewnętrzne, a dziecko staje się wrażliwe na ból. Te fakty potwierdzają, że podczas aborcji jest niszczona nowa istota ludzka, a nie „zlepek komórek”.

Działacze pro – life trafiają do więzienia za to, że walczą z niesprawiedliwymi prawami, które pozwalają na zabijanie dzieci nienarodzonych. To dzięki nim mój syn żyje, ale trzydzieści pięć milionów dzieci, które zginęły w rezultacie legalnej aborcji nie miało tyle szczęścia.

Violet Sherringford

Tłumaczenie z j.ang. na j.pol: Marcin Rak

Źródło:https://www.silentnomoreawareness.org/testimonies/testimony.aspx?ID=1141