29 marca 2000 roku mój syn Kelly miał wypadek w pracy - koparka przycisnęła go do ściany. Wszystko wyglądało tak, jakby zaraz miała go udusić. Na szczęście robotnicy uwolnili go i natychmiast karetka zabrała go do szpitala. Znalazł się na oddziale pomocy doraźnej.

Siedziałam w poczekalni z synową i księdzem proboszczem. Kelly miał niewielkie szanse na przeżycie. Po jakimś czasie lekarze zabrali go na inny oddział. Kelly był w stanie śpiączki. Lekarze musieli podpiąć go do respiratora ponieważ na wskutek zmiażdżenia jedno płuco zapadło się. Pewien doktor powiedział mi: „Nie wierzę, że pani syn przeżyje”.

Przez całą noc modliłam się w szpitalnej kaplicy. Ktoś kupił mi różaniec w sklepie z dewocjonaliami. Prosiłam Matkę Bożą o jej wstawiennictwo. W tym samym czasie pozostali członkowie rodziny i przyjaciele przyszli zobaczyć mojego syna. Niektórzy modlili się ze mną w kaplicy.

Lekarze nie dawali mojemu synowi żadnych szans. Okazało się, że przeżył noc, następny dzień i następną noc. Dziesięć dni później lekarze powiedzieli, że będzie żył. Cały czas płakałam i modliłam się na różańcu. Po 4 tygodniach Kelly odzyskał przytomność. Jednak jego problemy ze zdrowiem nie skończyły się. Musiał uczęszczać na rehabilitację, podczas której uczył się chodzić. Mimo wszystko wyzdrowiał i odzyskał władzę w nogach.

Od samego początku modliłam się za swojego syna na różańcu. Bóg wysłuchał moich modlitw. Gdyby ktoś teraz spojrzał na mojego syna to by pomyślał, że nie miał żadnego wypadku. Wiem, że żyje dzięki łasce Bożej i modlitwie różańcowej.

Samantha M. West.

Tłumaczenie z j.ang. na j.pol: Marcin Rak

Źródło:101 Inspirational Stories of the Rosary. Called by Joy Book. s.146 – 147.