31 grudnia 2004 roku wieczorem przeczytałam książkę znanego egzorcysty ojca Gabriela Amortha. Jej lektura dała mi do zrozumienia, że grzeszyłam przez mój styl życia, w którym liczyły się materializm, imprezowanie i uprawianie „miłości” lesbijskiej. W swoim dziele ojciec Amorth twierdził, że sakramenty pokuty i Eucharystii są najlepszymi lekarstwami na usunięcie zła z życia człowieka. Skorzystałam z tego, co przeczytałam. Potem okazało się, że tego wieczora rozpoczął się proces mojego nawrócenia.

Od jakiegoś żyłam w nieformalnym związku z kobietą, z którą uprawiałam „miłość” lesbijską. Po przeczytaniu książki ojca Amortha kupiłam sobie medalik św. Benedykta. Dwa miesiące później powiedziałam mojej partnerce, że musimy zakończyć nasz związek Na początku ulegle zgodziła się. Potem również nawróciła się, a obecnie codziennie uczestniczy we mszy świętej i odmawia różaniec. Jezus i Matka Najświętsza udzielili nam łask, dzięki którym ja i moja była żyjemy w czystości. Jednak zerwanie z homoseksualizmem nie było jedyną łaską, którą otrzymałam od Boga.

W mojej rodzinie alkoholizm jest grzechem, który występował od pokoleń. Ja też często nadużywałam alkoholu, zwłaszcza na imprezach. To miało negatywny wpływ na moje życie. Czasami niepokoiło mnie to, że upijałam się. Z drugiej strony nie chciałam z tym skończyć. Rodzina skarżyła się, że za dużo piję i robię głupie rzeczy pod wpływem alkoholu.

W sobotę przed Niedzielą Palmową przystąpiłam do sakramentu pokuty. Spowiadał mnie ksiądz Gerard O'Brien. Wyznałam, że często nadużywałam alkoholu i moja rodzina wiedziała o tym. Kapłan spytał o mój wiek. Tamtego dnia miałam 42 lata. Następnie spowiednik zapytał, czy uważam, że jestem alkoholiczką. „Wydaje mi się, że tak” - odpowiedziałam. Otrzymałam taką pokutę: miałam zapisać się do grupy Anonimowych Alkoholików. Byłam zaskoczona, ale pomyślałam sobie, że Bóg mówił do mnie przez usta kapłana i nie miałam zamiaru ignorować słów Stwórcy. Zaczęłam chodzić na spotkania Anonimowych Alkoholików, które potem przyniosły oczekiwane owoce. Uwolniłam się z alkoholizmu tak, że nawet nie piję okazjonalnie. Codziennie modlę się i uczestniczę we mszy świętej. Wierzę, że Bóg przez sakrament pokuty uleczył mnie pod względem duchowym i uwolnił mnie z nałogu alkoholizmu.

Obecnie dzielę się z innymi moim świadectwem i słyszę różne opinie. Niektórzy z moich przyjaciół, myślą, że straciłam rozum ponieważ nie piję nawet okazjonalnie. Jeśli chodzi o mnie to uważam, że dobrze zrobiłam wybierając trzeźwość.

Bóg nadal tak hojnie błogosławi mojej rodzinie, że nie jestem w stanie tego opisać. Kilkanaście razy w tygodniu uczestniczę w adoracji Najświętszego Sakramentu. Nie potrafię wyrazić jak jestem szczęśliwa dzięki temu, że jestem trzeźwą i praktykującą katoliczką, która żyje w czystości.

Sylvia A. Green

Tłumaczenie z j.ang. na j.pol: Marcin Rak

Źródło:101 Inspirational Stories of the Sacrament of Reconciliation. Called by Joy Book. s. 104-106.