Brak jedności

Fundamentalnym problemem Prawosławia jest brak konsystencji w przyjmowaniu sakramentów. Oprócz tego jedność w Kościele Prawosławnym nie istnieje. Rosyjski Kościół Prawosławny w Granicach Rosji i Kościół Prawosławny w Konstantynopolu należą do największych wspólnot prawosławnych na świecie. Jednak obydwa Kościoły nie są zjednoczone. Oprócz tego Kościół Prawosławny w Antiochii nie był w jedności z Kościołem Prawosławnym w Jerozolimie przez pięć lat. Konflikty o posiadanie niewielkich obszarów terytorialnych leżą u podstaw tych ciągłych schizm. Z powodu braku porozumienia pomiędzy Kościołami Prawosławnymi cierpi setki milionów ludzi. Schizmy, które występują w Kościele Prawosławnym nie są żadną nowością.

W 1996 roku Rosyjski Kościół Prawosławny w Granicach Rosji nie był w jedności z Kościołem Prawosławnym w Konstantynopolu. Przyczyną tego stanu rzeczy był brak porozumienia pomiędzy tymi Kościołami w kwestii jurysdykcji w Estonii. Od 1872 do 1945 roku miała miejsce schizma pomiędzy Kościołem Prawosławnym w Bułgarii a Kościołem Prawosławnym w Konstantynopolu. To jeszcze nie wszystko.

W 1917 roku Rosyjski Kościół Prawosławny w Granicach Rosji odciął się od Kościołów Prawosławnych w Jerozolimie i Serbii. Przyczyną tej schizmy było to, że te Wspólnoty Prawosławne przyjęły kalendarz gregoriański. Zgodnie z nauczaniem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Granicach Rosji kalendarz sporządzony przez pogańskiego króla jest chrześcijański, a sporządzony przez papieża jest heretycki. Ta schizma trwała do 2007 roku. Ostatecznie Kościoły Prawosławne w Jerozolimie i w Serbii ponownie zjednoczyły się z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym w Granicach Rosji.

W tym samym czasie Kościół Prawosławny w Granicach Rosji zerwał jedność z różnymi Kościołami Prawosławnymi w Grecji tylko dlatego, że w liturgii stosowały tzw. Stary Kalendarz. Co ciekawe te Wspólnoty Prawosławne w Grecji nie są zjednoczone. Ostatecznie Kościoły Prawosławne w Grecji nawiązały jedność z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym w Granicach Rosji. Główną przyczyna tej schizmy nie było stosowanie tzw. Starego Kalendarza tylko znalezienie odpowiedzi na to pytanie: który Kościół Prawosławny jest autentyczny? Do dzisiaj nie ma odpowiedzi na to pytanie.

Oprócz tego duchowni prawosławni nie wiedzą, czy sakramenty, które były udzielane w Kościołach Prawosławnych w Grecji były ważne w czasie trwania schizmy, która trwała od 1917 do 2007 roku. Rosyjski Kościół Prawosławny w Granicach Moskwy głosi z całą surowością, że wszystkie sakramenty, sprawowane w Kościołach Prawosławnych nie będących w jedności z Moskwą są nieważne. Pewien pop, który odegrał ważną rolę w moim nawróceniu na Katolicyzm otrzymał karę suspensy od Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego za to, że miał inne zdanie na ten temat.

Ten brak jedności w Kościołach Prawosławnych występuje zarówno w udzielaniu sakramentów i w działalności misyjnej. W każdym kraju poza Europą Wschodnią i Bliskim Wschodem można znaleźć cerkwie, które należą albo do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Granicach Rosji lub Kościoła Prawosławnego w Konstantynopolu. Duchowni, którzy sprawują w nich posługę duszpasterską twierdzą, że podlegają albo jurysdykcji w Rosji lub w Konstantynopolu. Istnieją również takie cerkwie, które podlegają bezpośrednio Kościołowi Prawosławnemu w Antiochii.

Ktoś może powiedzieć, że podobna sytuacja występuje pomiędzy Kościołem Katolickim obrządku łacińskiego a Kościołami Katolickimi na Wschodzie. W rzeczywistości tak nie jest. Różnica pomiędzy Kościołem Katolickim obrządku łacińskiego a Kościołami Katolickimi na Wschodzie występuje w kwestii tradycji. Inaczej liturgia jest sprawowana w rycie łacińskim, a inaczej w rycie bizantyjskim. Wiele Kościołów Katolickich na Wschodzie powstało dzięki nawiązaniu jedności z Rzymem i w nich pozostała stara hierarchia. Różnica jest w funkcjonowaniu systemu kanonicznego. W Kościele Katolickim wybór biskupa nie jest złamaniem obowiązujących kanonów. Natomiast w Kościele Prawosławnym występuje taki pogląd: wybór biskupa prawosławnego, który jednocześnie jest połączony z przejęciem przez niego jurysdykcji zagranicą jest nieważny.

Brak jedności w Kościele Prawosławnym manifestuje się też w kwestii nadania autokefalii. Jest to status Kościoła Prawosławnego, oznaczający, że jego głowa (biskup, metropolita lub patriarcha) nie jest odpowiedzialna przed jakimkolwiek innym hierarchą o wyższej randze. W celu zjednoczenia wszystkich wyznawców Prawosławia w Ameryce Północnej Patriarcha Moskwy udzielił autokefalii Kościołowi Prawosławnemu w Ameryce. Jednak nikt w Rosyjskim Kościele Prawosławnym w Granicach Rosji nie uznał Kościoła Prawosławnego w Ameryce Północnej i należących do niego cerkwi. Inni uważają, że Kościół Prawosławny w Ameryce Północnej podlega Moskwie. Jednak spór w kwestii udzielania autokefalii biskupom należącym do Kościoła Prawosławnego w Konstantynopolu jest przyczyną obecnej schizmy, która występuje w Kościele Prawosławnym na Ukrainie.

Brak jedności pomiędzy Kościołami Prawosławnymi nie jest żadną nowością. Żyjący w XIX wieku pisarz Vladimir Soloviev przedstawił sytuację Kościoła Prawosławnego w swojej książce: „Russsia and the Universal Church” (Rosja i Kościół Powszechny). Autor wskazał, że gdyby Moskwa i Konstantynopol były w jedności to bardzo szybko nastąpiłaby schizma. W przeszłości Kościoły Prawosławne w Rosji i Konstantynopolu nigdy nie nawiązały żadnego dialogu. Od czasu upadku komunizmu prowadzą dialog regularnie. W przeszłości były dwie schizmy między tymi Wspólnotami. Soloview zauważył, że musiało minąć 100 lat, aby obydwa Kościoły nawiązały dialog. Schizma między tymi Kościołami Prawosławnymi nie była owocem Komunizmu. Tak naprawdę to Komunizm opóźnił schizmę między tymi Kościołami Prawosławnymi, która w XX wieku mogła zaistnieć.

Papież – Głowa Kościoła

Ostatecznie odkryłem, że istnieje rozwiązanie na brak jedności w tym fragmencie z Pisma Świętego: „Powiadam ci, ty jesteś Piotr opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne Go nie przemogą” (Mt 16,18).

Zwierzchnictwo papieża stoi u podstaw prawdziwej jedności w Kościele Katolickim. Dzięki temu można ustalić kto jest katolikiem, a kto nie. Jeśli ktoś uznaje zwierzchnictwo papieża to jest z nim w jedności i tym samym jest katolikiem. Jeśli nie to nie jest katolikiem. Papież jest głową Kościoła. Jest potrzebny dla zachowania jedności w Kościele. Ojciec Święty zwołuje sobór i zrozumiałe są podjęte postanowienia. W Kościele Prawosławnym nadal nie ma odpowiedzi na to pytanie: czy postanowienia soborów przed Wielką Schizmą są ekumeniczne, czy nie?

„Powiadam ci, ty jesteś Piotr opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne Go nie przemogą” (Mt 16,18). W Kościele Prawosławnym ten fragment z Ewangelii według św. Mateusza jest różnie interpretowany. Jedni twierdzą, że skałą nie jest św. Piotr Apostoł tylko jego wyznanie wiary. Inni uważają, że skałą nie jest św. Piotr tylko sam Chrystus. Te obydwie dychotomie są nieprawdziwe. Chrystus jest skałą, a św. Piotr jest wikariuszem Jezusa. Chrystus zmienił imię Szymonowi na Piotr. Powtórzył imię Piotr jak mówił o skale.

Św. Piotr stał się skałą przez wyznanie wiary, ponieważ był jedynym apostołem, który wiedział kim był Jezus Chrystus. Oprócz tego jest jedynym apostołem, który ma prowadzić wszystkich chrześcijan do Jezusa Chrystusa przez sprawowanie władzy. To jest jasno przedstawione w Ewangelii według św. Mateusza, która jest czytana podczas uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła. Święty Piotr jest nazywany skałą wiele razy. Jego wyznanie wiary nie może być oddzielone od osoby, której zadaniem jest zachowanie jednolitej wiary. Są osoby, które twierdzą, że skałą jest: Jezus Chrystus, wyznanie wiary i św. Piotr Apostoł. Jednak w teologii powinna panować jedność, a nie dychotomia.

W Ewangelii według św. Mateusza w rozdziale 16 wyraźnie jest napisane, że św. Piotr Apostoł jest osobą, która stanowi jedność Kościoła. Jezus mówi wyraźnie, że zbuduje swój Kościół na skale, jaką jest Piotr. Daje jasno do zrozumienia, że to św. Piotr jest tym, który stanowi jedność Kościoła.

Drugą kluczową częściową w tym fragmencie Ewangelii jest werset 19. Jezus powiedział, że św. Piotrowi otrzyma od Niego klucze Królestwa Niebieskiego. Jezus nie przekazał kluczy Królestwa Niebieskiego żadnemu innemu apostołowi.

W teologii katolickiej zwierzchnictwo papieża jest konieczne dla zachowania ważności sakramentów.

W Kościele Prawosławnym nie ustalono w jaki sposób papież powinien sprawować władzę w Kościele. Niektórzy twierdzą, że papież jest tylko nic nieznaczącym biskupem. Inni głoszą, że Ojciec Święty sprawuje najwyższą władzę na Zachodzie ponieważ jest patriarchą Kościoła Zachodniego. Jeszcze inni twierdzą, że Ojciec Świty ma władzę nad Kościołem, ale nie jest ona tak silna, jak powinna być.

Nauka głoszona przez Ojców Kościoła jest oczywista. Jasno z niej wynika, że papież rzeczywiście posiada autentyczną władzę. W kanonach 3,4 i 7, które powstały podczas Soboru Serdyckiego, czytamy, że papież może prowadzić mediację pomiędzy biskupami gdyby zaistniał konflikt pomiędzy nimi. Władza Ojca Świętego obejmuje nie tylko Kościół na Zachodzie ale również wszystkie Kościoły Katolickie na Wschodzie i na całym świecie. Z tego powodu w Kościele Chaldejskim papież Leon XIII otrzymał tytuł: Arcybiskupa Wszystkich Kościołów.

Niektórzy wyznawcy Prawosławia nie zgadzają się z tym. Twierdzą, że papież posiada ograniczoną władzę. Taki sprzeciw występuje w Rosyjskim Kościele Prawosławnym w Granicach Rosji. Ja też byłem zwolennikiem tego poglądu. Teraz wiem, że papież ma pełną władzę w Kościele, której nikt nie może sprzeciwiać się.

Zwierzchnictwo papieża jest szerokim tematem, który jest ignorowany przez wiele osób.

Gideon Lazar

Ciąg dalszy nastąpi

Tłumaczenie z j.ang. na j.pol: Marcin Rak

Źródło:https://clarifyingcatholicism.org/2019/08/30/why-i-converted-from-orthodoxy/