Kiedy miałam 13 lat usłyszałam w sercu głos Boga, który wzywał mnie, abym całkowicie należała do Niego. Wtedy nie byłam katoliczką, tylko należałam do Kościoła Anglikańskiego. Myślałam, że może Bóg chciał, abym została pielęgniarką lub misjonarką. 15 lat później nawróciłam się na Katolicyzm. Po przyjęciu chrztu w wierze Kościoła Katolickiego pragnienie pójścia za Jezusem stało się silniejsze. Chociaż znałam wiele zakonnic to nie odczuwałam w sobie powołania do życia zakonnego. Potem dowiedziałam się, że istnieje w Kościele Katolickim taka forma życia konsekrowanego - dziewictwo konsekrowane. W moim sercu pojawiło się pragnienie, abym została dziewicą konsekrowaną. Po wielu rozmowach i spotkaniach zarówno z kapłanem i biskupem mojej diecezji ustalono, że najpierw złożę czasowy ślub czystości, aby sprawdzić, czy to jest droga, którą Bóg mi przeznaczył. Jednak po trzech latach byłam przekonana, że to nie jest moje życiowe powołanie. Pozbierałam się do kupy. Zostałam pielęgniarką i przeprowadziłam się do Birmingham.

W tym samym czasie nadal miałam silne pragnienie, abym została dziewicą konsekrowaną. Rozpoczęłam głębokie życie modlitewne i staranne rozeznawanie powołania życiowego. Tym razem chciałam być pewna na 100%. Okazało się, że to była droga życiowa, którą Bóg mi przeznaczył. Mając 44 lata zostałam dziewicą konsekrowaną. Z utęsknieniem czekałam na dzień, w którym odbyła się konsekracja mojego dziewictwa.

Obecnie ta forma życia konsekrowanego kwitnie w Kościele Katolickim. Realizuję moje powołanie przez modlitwę (odmawiam brewiarz, prywatną modlitwę i codziennie uczestniczę we mszy świętej jeśli praca mi na to pozwala) i działalność ewangelizacyjną (jestem katechetką). Jednocześnie pogłębiam duchową więź z miejscowym Kościołem. Bycie dziewicą konsekrowaną jest dla mnie wielką łaską, za którą dziękuję Bogu.

Pokładam nadzieję w Bożej Opatrzności. Wiem, że będę dokładnie tam, gdzie Bóg chce.

Anne Duell

Tłumaczenie z j.ang. na j.pol: Marcin Rak

Źródło:http://www.ukvocation.org/?page_id=153