Kobiety biblijne były różne: mądre i nie za bardzo, piękne i o urodzie nienachalnej, podstępne i prostolinijne, złe i dobre. Biblia ukazuje historie ich życia. Czy takich kobiet teraz nie ma? Czy ich historie nie dzieją się tu i teraz? Śledząc ich życie, przejrzyjmy się w „biblijnym lustrze”.

HAGAR – kochanka szefa  ( Rdz.21,9 – 21 )   

              

   Była niewolnicą Sary, żony Abrahama. Sara nie mogła mieć dzieci, jak się okazało później, do pewnego czasu. Ale zanim sama urodziła, wskutek dla nas niezrozumiałego zwyczaju, oddała swoją Hagar mężowi, aby ta urodziła mu syna. Tak wtedy było. Hagar urodziła Izmaela, i przestało być miło i kolorowo. Kobiety nie bardzo potrafiły się dogadać, co zresztą w tej sytuacji nie dziwi tak bardzo. Stara, bądź co bądź, żona     i  młoda niewolnica gotowa na wszystko… Trudno być miłym.    A kiedy  w końcu Sara urodziła syna, choć to wydawało się niemożliwe, postanowiła pozbyć się wciąż młodej Hagar i jej syna. Abraham za namową żony wyrzucił obydwoje, czyli matkę z synem, na pustynię. Wszystko dobrze się skończyło, przeżyli obydwoje. Hagar do dziś cieszy się wielkim uznaniem w Islamie jako matka Izmaela, praojca Arabów. Człowieka wiatru i pustyni. 

   A teraz historia banalna jak z taniego filmu. On szef, ma przewagę, ona trochę nie ma wyjścia, a trochę chce awansować. To wystarczy. Bo  w tym cały jest ambaras…itd. Ona niby to tak tylko, ale angażuje się i coraz bardziej wariuje, kiedy on, dobry ojciec i mąż, lub w odwrotnej kolejności, ale jednak, wraca codziennie do domu. U niej tylko…hmm... Zawsze bierze prysznic po to, żeby zmyć z siebie jej zapach. W końcu sytuacja jest już  trudna, bo ona jednak w coraz głupszy i rozpaczliwy sposób walczy o niego. On jednak nie chce stracić rodziny, a w ogóle to już mu się trochę znudziła, więc ją wyrzuca i z pracy, i z łóżka. No i czar prysł.                                                                                                                      

   Zakochujemy się nieraz niezwykle głupio. Cały świat woła, że to nie ma sensu, wskazują na nas palcami, a my jak te ćmy do ognia… Bo potrafimy się naprawdę zakochać wbrew wszystkiemu. Bo tak bardzo chcemy słyszeć, widzieć, być blisko.

   Bywa, że kobieta wchodzi w związek, gdzie jest z góry na straconej pozycji. On nigdy nie zostawi żony, ale ona się łudzi. Czeka. Dobrze, jeśli to chwilowe, a jeśli nie?… Znam też i takich, którzy twierdzą, że są w separacji, tylko żona nic o tym nie wie. Takie małe przeoczenie. A czasem nawet on nie mówi, że jest żonaty lub w ogóle obiecuje, że tylko ona, a tych onych jest już kilka…. Ona chce wierzyć, że na pewno nie ma innej. W końcu sprawy zajdą już tak daleko, że ciężko wyjść…To  szef, wydaje mu się, że jest panem  i władcą jej życia. Bierze to, co chce, a potem wyrzuca, kiedy już się  znudzi. I nie ma co oceniać. Tak bywa. Wystarczająco serce cierpi. Jak on już nie chce, ona traci wszystko.

   I tylko jeszcze jedno: nie jest powiedziane, że masz w sobie siłę Hagar, która przetrwała wygnanie na pustynię. Możesz zwyczajnie tego nie przetrzymać i umrzeć z pragnienia.