Izrael to kraj, który poznałam dość niedawno i pokochałam. Zachwycili mnie ludzie, miejsca, zapachy, smaki, muzyka... Kiedy po raz pierwszy jechałam do Jerozolimy, nie sądziłam, że będzie to miasto do którego będę chciała stale powracać. Najbardziej jednak zauroczyło mnie to codzienne życie „świętego miasta”: tutaj przeszłość miesza się z teraźniejszością, a sacrum z profanum. Właśnie o tym będzie ta opowieść: o Jego ziemi. Ziemi, po której chodził mój Bóg - Mesjasz Izraela – Jezus. Mój Jeszua.

Uradowałem się, gdy mi powiedziano:

"Pójdziemy do domu Pańskiego!"

Już stoją nasze nogi

w twych bramach, o Jeruzalem

                                           /Ps 122, 1-2/

 

 

Ulice starej Jerozolimy są naprawdę wąskie. Na większość z nich nie można wjechać samochodem, bo jest tu po prostu zbyt mało miejsca. Kręte, zatłoczone drogi – pełne są drobnych straganów i handlarzy, którzy co krok nawołują do zakupu swoich towarów. Na początku cały ten gwar starego miasta sprawia wrażenie wielkiego chaosu. 

 

Fragment murów starej części Jerozolimy aut. J. Groszek

Jest tutaj tak wiele osób różnych narodowości, języków i wyznań, że może to wydawać się przytłaczające. Dla mnie jednak właśnie ta różnorodność jest czymś ciekawym i najbardziej fascynującym.

 

Jedno ze stoisk z arabskimi przyprawami.png aut. J. Groszek

 

W Izraelu mówi się, że „Tel Awiw się bawi, Hajfa pracuje, a Jerozolima się modli”… I chyba jest w tym trochę prawdy, bo w żadnym innym mieście nie doświadczyłam takiej duchowej atmosfery jak właśnie tutaj. Jerozolima łączy w sobie trzy religie: judaizm, chrześcijaństwo i islam. Trzy religie dla których to miasto jest święte, jedyne, niepowtarzalne i wyjątkowe.
Dla Żydów miejscem najświętszym jest Mur Zachodni – jedyny zachowany do dnia dzisiejszego fragment Drugiej Świątyni jerozolimskiej. Z kolei wyznawcy islamu uznają znajdujący się na terenie Wzgórza Świątynnego meczet Al-Aksa i Kopułę na Skale za trzecie pod względem znaczenia miejsca kultu. Wierzą, że z tego miejsca Mahomet wstąpił do nieba. Dla mnie jako chrześcijanki – największe znaczenie ma Bazylika Grobu Świętego – w obrębie której znajduje się Golgota (miejsce śmierci Jezusa) i Jego pusty grób – z którego zmartwychwstał.

 

Widok na mury Starej Jerozolimy.png aut. J. Groszek

Nie wiem czy istnieje drugie takie miejsce na świecie, które wzbudzałby tyle emocji i namiętności, co Jerozolima. „Święte Miasto” było wielokrotnie podbijane, walczyły o nie całe mocarstwa i często zmieniali się rządzący. O Jerozolimę toczono nie tylko bitwy, ale i długie wojny. Wobec takich okoliczności obronne mury miejskie okazały się koniecznością.

 

Fragment murów miejskich od strony Syjonu.png aut. J. Groszek

 

Fragment murów miasta i wykopalisk.png aut. J. Groszek

 

Te, które znajdują się tu obecnie zostały wzniesione przez tureckiego sułtana Sulejmana Wspaniałego w latach 1535-1542. Częściowo znajdują się one w miejscu wcześniejszych, starszych fortyfikacji, a ich wysokość waha się od 3 do 15 metrów. Mury wybudowane są z jasnego, piaskowego kamienia, który wygląda przepięknie, zwłaszcza w promieniach wschodzącego słońca. By wejść do miasta należy przejść przez jedną z bram. Najbardziej popularna wśród pielgrzymów i turystów jest Brama Jafy. 

 

Brama Jafy nazywana również Bramą Przyjaciela.png aut. J. Groszek
 

Nazywa się ją także „Bramą Przyjaciela”. Jest to nawiązanie do Abrahama określanego „przyjacielem Boga”.  Wyruszając spod tej właśnie bramy można dotrzeć w kierunku Hebronu, gdzie znajduje się grób tego Patriarchy. Brama Jafy to również najkrótsza droga do Bazyliki Grobu Bożego, a także wejście do spokojnej i pięknej dzielnicy ormiańskiej.

 

Brama Damasceńska.png aut. J. Groszek
 

Niezwykła i bardzo ciekawa, choć kompletnie odmienna jest również Brama Damasceńska. Moim zdaniem jest ona najpiękniejsza i najbardziej majestatyczna. Prowadzi do samego centrum dzielnicy arabskiej, gdzie zapach bliskowschodnich przypraw miesza się ze śpiewnym głosem muezina nawołującego do modlitwy. Właśnie w tej dzielnicy znajduje się  „Via Dolorosa” czyli trasa, którą pielgrzymi przemierzają na pamiątkę drogi krzyżowej Jezusa.
 

V stacja Drogi Krzyżowej w dzielnicy arabskiej.png aut. J. Groszek

Niewielka ale bardzo pilnie strzeżona przez izraelską policję jest również Brama Gnojna. Znajduje się ona w dzielnicy żydowskiej starego miasta. Prowadzi prawie wprost pod Ścianę Płaczu oraz pod tunel na Wzgórze Świątynne. Nazwa tej bramy nawiązuje do przeszłości: właśnie nią wywożono odpady zwierzęce po krwawych ofiarach składanych w dawnej Świątyni Jerozolimskiej. I choć od dawna nie pełni już ona swojej pierwotnej funkcji, to jednak nazwa pozostała bez zmian.

 

Brama Gnojna prowadząca pod Ścianę Płaczu.png  aut. J. Groszek

 

Dzielnica żydowska w okolicy Bramy Gnojnej.png aut. J. Groszek

 

Oprócz wymienionych, jest jeszcze pięć bram. Są to Bramy: Syjonu, Heroda, Św. Szczepana, Nowa i Złota. Ta ostatnia jest obecnie zamurowana. Ma bardzo ciekawą historię i symbolikę.
 

Zamurowana Złota Brama.png aut. J. Groszek

 

Coś więcej na jej temat opowiem w filmie, do obejrzenia którego serdecznie Was zapraszam. Shalom.
 
Joanna Groszek