W pierwszej części artykułu na przykładzie z Pisma Świętego przedstawiłem, że seks nie jest prywatną sprawą dwojga akceptujących go osób, a także konsekwencje, które ponosi państwo i społeczeństwo z powodu cudzołóstwa. Część druga pokazuje kolejne zgniłe owoce nieczystości: utratę dobrego imienia i niezrealizowanie celów życiowych i marzeń przez młodych ludzi. Teraz zobaczymy kolejną straszną cenę, jaką płacą ludzie przez "prywatne sprawy ludzi dorosłych" – utratę zdrowia i życia.

Choroby weneryczne są kolejną negatywną konsekwencją „prywatnych spraw” dwojga osób akceptujących pozamałżeński seks. Obecnie istnieje ponad pięćdziesiąt rodzajów chorób przenoszonych drogą płciową. Średnio co osiem lub dziewięć miesięcy pojawia się nowe schorzenie, wobec którego lekarze i naukowcy załamują ręce. Wiele z istniejących chorób wenerycznych to choroby nieuleczalne. Wśród znanych chorób przenoszonych drogą płciową istnieją takie odmiany, które są odporne na antybiotyki i leczenie. Podczas jednego przypadkowego stosunku seksualnego można zarazić się aż kilkoma chorobami wenerycznymi naraz.

Przykładem kraju, który pokazuje tragiczne konsekwencje chorób wenerycznych, są Stany Zjednoczone. W państwie tym co roku występuje do 20 lub 30 milionów przypadków zarażenia się opryszczką narządów płciowych (jest to choroba nieuleczalna), około 3 milionów nowych przypadków zarażenia się rzęsistkiem i rzeżączką oraz milion przypadków ostrego zapalenia miednicy. Około 100 000 młodych kobiet i dziewczyn w rezultacie zapalenia miednicy o podłożu rzeżączkowym jest trwale sterylizowanych, a dziesiątki tysięcy kobiet choruje na nowotwór narządów płciowych, który powstał w wyniku szerokich kontaktów seksualnych i powoduje permanentne stany zapalne szyjki macicy¹. Centrum Monitorujące i Kontrolujące Choroby z siedzibą w Atlancie donosi, że jeden na pięciu Amerykanów w wieku od 15- do 65-tego roku życia jest nosicielem przynajmniej jednej choroby wenerycznej, a 25% wszystkich nastolatek (czyli jedna nastoletnia dziewczyna na cztery) jest zarażonych opryszczką narządów płciowych².

Choroby weneryczne to zgniły owoc cudzołóstwa. Dwa tysiące lat temu św. Paweł ostrzegał przed nimi w swoim Liście do Koryntian: „Kto grzeszy rozpustą, przeciw własnemu ciału grzeszy” (1 Kor 6,18).

Stwierdzenie, że cudzołóstwo jest „prywatną sprawą” dwojga akceptujących go ludzi nie jest prawdą. Każdy akt cudzołóstwa pociąga za sobą różne negatywne konsekwencje. Jedną z nich są choroby przenoszone drogą płciową. Jeżeli żonaty mężczyzna ma romans z inną kobietą i współżyje z nią to zaraża się wirusem, którego żadna kąpiel nie zmyje. Potem ten mężczyzna współżyje ze swoją żoną i zaraża ją tym wirusem, który zagnieżdża się w macicy, jajnikach i jajowodach. W ten sposób powstaje nowotwór tych organów. Osobom, które zaraziły się niektórymi chorobami wenerycznymi lekarze doradzają, aby poddawały się testom na wykrycie nowotworu co sześć miesięcy. Czy znalazłby się ktoś, kto powiedziałby osobie umierającej na raka szyjki macicy, że seks to „prywatna sprawa” ludzi dorosłych?

Wiele typów chorób wenerycznych przebiega bezobjawowo. Można się zarazić taką infekcją przez jeden stosunek seksualny, a potem prowadzić zdrowy tryb życia, czuć się normalnie i nie mieć żadnych dolegliwości. Jednocześnie zarażona osoba nie zdaje sobie sprawy, że jest zdrowym nosicielem jednej lub kilku chorób przenoszonych drogą płciową i przez „prywatne sprawy” ludzi dorosłych nieświadomie zaraża inne osoby. Co ciekawe te osoby są przekonane, że są zdrowe. Zarażenie daje o sobie znać później. Przeważnie choroba weneryczna jest bombą z opóźnionym zapłonem. Kiedy wybuchnie, to organizm zarażonej osoby staje się jej żeremiem. Przez „prywatne sprawy” dwojga akceptujących je osób wiele kobiet i mężczyzn zaraziło się chorobami wenerycznymi, z których niektóre są nieuleczalne. Ci ludzie będą ponosić konsekwencje „prywatnych spraw” ludzi dorosłych do końca życia.

Przykładem nieświadomego zarażenia się chorobą weneryczną była głośna sprawa 16-letniej dziewczyny z USA w 1989 roku. Utrzymywała ona kontakty seksualne z szesnastoma mężczyznami, którzy współżyli ponadto z innymi kobietami, a te kobiety popełniały grzech cudzołóstwa jeszcze z innymi mężczyznami. W rezultacie dwieście osiemnaście osób zaraziło się rzeżączką, a około trzysta osób zaraziło się kiłą³. Ciekawe co by było, gdyby ta dziewczyna zaraziła tych szesnastu mężczyzn wirusem HIV? Gdyby taka sytuacja miała miejsce, to prawdopodobnie byłoby wtedy prawie tysiąc przypadków śmierci.

Istnieją kobiety, które zostały porzucone przez swoich mężów dla innych kobiet i potem dowiedziały się, że ich byli mężowie zarazili je kilkoma chorobami wenerycznymi. Odwrotna sytuacja, w której żona porzuciła swojego męża dla innego mężczyzny, a ten zaraził się od niej chorobą przenoszoną drogą płciową, też ma miejsce. Czy znalazłby się ktoś, kto by powiedział takim osobom, że seks to „prywatna sprawa”?

Generalnie chorobami wenerycznymi można zarazić się przez stosunek seksualny. Jednak istnieją takie choroby, którymi można zarazić się przez kontakt skórny lub styczność z wydzielinami pochodzącymi od zarażonej osoby: naskórka, śliny, moczu, kału, potu lub krwi. Przykładem takiej choroby przenoszonej drogą płciową jest wirusowe zapalenie wątroby typu A⁴. W tym miejscu wyobraźmy sobie sytuację: mamy mężczyznę, który podczas stosunku seksualnego zaraził się tą chorobą weneryczną i jest nieświadomy tego stanu rzeczy. Potem ta osoba idzie do publicznej toalety, gdzie załatwia swoje potrzeby fizjologiczne. Spłukuje po sobie ubikację, a zarazki wirusowego zapalenia wątroby typu A wnikają w deskę klozetową z powodu chlapnięcia wody. Potem z tej samej ubikacji korzysta inna, zdrowa osoba, która będąc niczego nieświadoma zaraża się tą chorobą weneryczną. Ten przykład to nie jest żadna inspiracja do stworzenia filmu lub książki science fiction. To jest rzeczywistość. Czy ktoś powiedziałby tej osobie, która nieświadomie zaraziła się wirusowym zapaleniem wątroby typu A, że seks to „prywatna sprawa”?

Brodawki weneryczne to choroba przenoszona drogą płciową, na którą nie ma żadnego lekarstwa. Objawia się na penisie lub wokół odbytu w postaci dużych, kalafiorowych narośli, które swędzą. Drapane brodawki pękają i wydzielają intensywny smród, który jest nieznośny dla otoczenia i zawstydza zarażoną osobę. Lekarze stosują różne formy leczenia tego schorzenia (usunięcie przez zabieg chirurgiczny lub laserem, także zamrożenie ciekłym azotem), ale żadna forma terapii nie przynosi trwałej ulgi. Bardzo często ma miejsce nawrót choroby, a w miejscu usuniętych starych brodawek wyrastają nowe⁵. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku zarażenia się opryszczką narządów płciowych. Ta choroba weneryczna również jest nieuleczalna, a stosowanie różnych maści, czy poddanie się różnym formom leczenia nie skutkuje odzyskaniem zdrowia5. Osoby, które zaraziły się tymi chorobami przenoszonymi drogą płciową do końca życia będą w sobie nosić konsekwencje „prywatnych spraw” ludzi dorosłych.

Zarażenie się rzeżączką u kobiet powoduje zapalenie miednicy, jajowodu, a nawet bezpłodność. Natomiast u mężczyzn ta choroba weneryczna skutkuje bezpłodnością i zapaleniem narządów płciowych⁶. W USA co roku około sto stysięcy kobiet zaraża się rzeżączką. Co ciekawe, w tym kraju kobieta podczas leczenia jest poddawana wywiadowi środowiskowemu, podczas którego musi podać dokładną liczbę i tożsamość wszystkich swoich partnerów seksualnych, z którym współżyła przed zarażeniem się, a lekarze mają obowiązek poinformować władze federalne o każdym wykrytym przypadku rzeżączki⁷. Czy w takiej sytuacji zarażona kobieta może odmówić podania nazwisk jej ostatnich partnerów seksualnych, skoro według niej to co robi ze swoim ciałem jest jej „prywatną sprawą”?

Kiła powoduje utratę wzroku, problemy z poruszaniem się, paraliż systemu nerwowego i zaburzenie lub uszkodzenie pracy serca i mózgu⁸. Wirusowe zapalenie wątroby typu B powoduje uszkodzenie, a nawet nowotwór wątroby⁹. Co ciekawe, na tę chorobę weneryczną zarażali się głównie homoseksualiści na długo przed pojawieniem się AIDS¹⁰. Skoro seks jest „prywatną sprawą” ludzi dorosłych, to dlaczego teraz szczepi się na Wirusowe Zapalenie Wątroby typu B osoby heteroseksualne?

U kobiet liczne kontakty seksualne prowadzą do grzybiczego zapalenia narządów płciowych, a także zapalenia miednicy¹¹. Chociaż te choroby weneryczne są uleczalne, to nadal wzrasta liczba osób zarażonych, a nawet przypadków śmierci.

Wiele osób, kobiet i mężczyzn, trwało w czystości do zawarcia małżeństwa i związało się z osobami, które twierdziły, że podobnie jak oni (one) nie miały żadnego kontaktu seksualnego. Jednak prawda była zupełnie inna. Te osoby, które uporczywie mówiły, że z nikim nie współżyły miały wielu partnerów seksualnych i po prostu kłamały w żywe oczy tym, którzy trwali w czystości. Po ślubie badania lekarskie wykazały, że te osoby, które praktykowały abstynencję seksualną do ślubu, zaraziły się chorobami wenerycznymi, które przekazali im ich współmałżonkowie – oszuści. Czy znalazłby się ktoś, kto by powiedział tym zarażonym osobom, że seks to „prywatna sprawa” dwojga akceptujących go ludzi?

W rezultacie nieuleczalnych chorób wenerycznych pojawiło się zjawisko, które zwie się terroryzmem seksualnym. Polega ono na tym, że osoba, która jest nosicielem nieuleczalnej choroby przenoszonej drogą płciową, świadomie zaraża inne zdrowe osoby, które są tego nieświadome. Taka osoba kieruje się taką zasadą: „Skoro mam umrzeć, to zabiorę ze sobą tyle osób, ile zdołam!”. W latach 80-tych w USA głośny był przypadek homoseksualisty, chorego na AIDS, który nawiązywał średnio pięć nowych seksualnych znajomości tygodniowo i zarażał swoje ofiary wirusem HIV¹². W Polsce głośna była sprawa Kameruńczyka, który zaraził AIDS co najmniej kilkanaście kobiet¹³. Media cały czas donoszą o podobnych przypadkach. Ofiary tych zwyrodnialców i zboczeńców będą cierpieć do końca życia z powodu „prywatnych spraw” ludzi dorosłych.

Kolejną straszliwą konsekwencją zachorowania na chorobę weneryczną jest ubezpłodnienie zarażonej osoby. Choroby przenoszone drogą płciową w swojej naturze niszczą narządy płciowe mężczyzn i kobiet, a także doprowadzają do skażenia łona przyszłej matki. W rezultacie wiele osób nie będzie mogło mieć dzieci. Przykładem choroby wenerycznej, której konsekwencją jest bezpłodność, jest chlamydia, która również zwie się zapaleniem narządu rodnego. W wyniku zarażenia się tą infekcją powstaje w wewnętrznych narządach kobiety guz, który pęka tak, że konieczna jest natychmiastowa interwencja chirurga. W przeciwnym razie grozi śmierć takiej osobie. Pęknięty guz tak niszczy macicę, jajniki i jajowody, że konieczne jest ich usunięcie przez zabieg chirurgiczny. W rezultacie kobieta staje się bezpłodna i do końca życia będzie musiała zażywać tabletki hormonalne w celu utrzymania równowagi hormonalnej. Jednak w niektórych przypadkach udaje się usunąć guz przed pęknięciem. Jeżeli kobieta raz zachorowała na tą chorobę weneryczną to szansa na to, że stanie się bezpłodna wynosi 10%, przy powtórnym zarażeniu wynosi 20%, przy trzecim zakażeniu 55%, a przy czwartym zarażeniu to 80%. Oprócz tego chlamydia i inne choroby weneryczne prowadzą do ciąży pozamacicznej, poronienia i śmierci dziecka w okresie płodowym, przy lub po porodzie. A jeśli dziecko się urodzi, to istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że urodzi się ono z wadą wrodzoną¹⁴. Kto odważyłby się powiedzieć tym ludziom, że seks to „prywatna sprawa” dwojga akceptujących go osób?

Największą ceną, jaką ludzie płacą za zarażenie się chorobą weneryczną jest śmierć. Potwierdzają to przykłady z USA. Do 1995 roku 319 849 osób tam umarło na AIDS¹⁵, a od 1970 do 1992 roku ponad 150 000 kobiet wieku od 15 lat umarło z powodu chorób wenerycznych¹⁶. Głównymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, które przyczyniły się do śmierci tych wyżej wymienionych kobiet to: nowotwór szyjki macicy (57% przypadków śmierci), AIDS (29%) i wirusowe zapalenie wątroby typu B i C (10% obie choroby)¹⁷. Najnowsze dane są niestety niedostępne. Chociaż niektóre choroby weneryczne są uleczalne, to nadal osoby nimi zarażone umierają. Czy można zaakceptować głoszone przez zwolenników seksualnego libertynizmu hasło, że seks to „prywatna sprawa” dwojga akceptujących go osób?

Zniszczone zdrowie, śmierć, poddawanie się kosztownym terapiom, które są nieskuteczne - oto kolejny zgniły owoc tak zwanych „prywatnych spraw” ludzi dorosłych. Jedno jest pewne: cudzołóstwo dostarcza, w sensie negatywnym, niezapomnianych przeżyć.

Marcin Rak

Ciąg dalszy nastąpi

Przypisy

1. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s. 161 – 162.

2. http://www.hli.org/resources/condoms-little-known-scientific-facts/

3. The common Appeal. 7 listopad 1989.

4. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s. 49

5. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s.51 – 52.

6. https://www.euroclinix.net/pl/choroby-weneryczne/rzezaczka

7. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s.115

8. https://www.bryk.pl/wypracowania/biologia/czlowiek/10686-choroby-weneryczne-kila-i-rzezaczka.html

9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK232938/

10. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s.46

11. https://www.medme.pl/choroby/zapalenie-pochwy,503.html

12. Gene Antonio. AIDS – Zmowa Milczenia. Exter. Gdańsk 2001. s. 75

13. http://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzenia/artykuly/123076,prokuratura-oskarza-kamerunczyk-zarazil-wirusem-hiv-az-12-polek.html

14. Josh MocDowell. Mity Edukacji Seksualnej. Oficyna Wydawnicza Vocation. Warszawa. s. 223 – 224.

15. HIV/AIDS surveillance report. Atlanta: Centers for Disease Control and Prevention, 1995. b;7(2).

16. Ebrahim SH, Peterman TA, Zaidi AA, Kamb ML. Mortality related to sexually transmitted diseases in women, U.S., 1973-1992. Eleventh Meeting of the International Society for STD Research, August 27-30, 1995, New Orleans, LA.

17. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK232938/